49 വയസ്സുള്ള താലി ഹദാദ്, ആറു കുട്ടികളുടെ അമ്മയും ഒരു കിന്റർഗാർട്ടൻ അധ്യാപികയുമാണ്. കുറച്ചധികം വർഷങ്ങളായി ചെറിയ കുട്ടികളുമായി ഇടപഴകിയുള്ള ജീവിതമായിരുന്നു അവരുടേത്. എന്നാൽ, പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം യുദ്ധസമാനമായ സാഹചര്യത്തിൽ ജീവിതമോ, മരണമോ എന്ന തീരുമാനമെടുക്കാൻ താൻ നിർബന്ധിതയാകുമെന്ന് അവർ ഒരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല. ആ ദിനമായിരുന്നു 2023 ഒക്ടോബർ ഏഴ്. തുടർന്നു വായിക്കുക.
2023 ഒക്ടോബർ ഏഴിന് സങ്കല്പിക്കാൻപോലും പറ്റാത്ത ഒരു സാഹചര്യത്തിലേക്ക് അവർ എത്തപ്പെട്ടു. ഗാസയുടെ അതിർത്തിയിൽനിന്ന് 15 മൈൽ അകലെ തെക്കൻ ഇസ്രായേലിലെ ഒരു ചെറിയ തൊഴിലാളിവർഗ നഗരമായ ഒഫാകിമിൽ സൈറണുകളുടെയും വെടിയുണ്ടകളുടെയും ശബ്ദം കേട്ടാണ് രാവിലെ 6:45-ന് അവർ ഉണർന്നത്. അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിറഞ്ഞുനിന്ന അലാറങ്ങൾ ഇതൊരു സാധാരണ റോക്കറ്റ് ആക്രമണമല്ലെന്ന് സൂചന നൽകി. കാരണം, വർഷങ്ങളായി ഈ ശബ്ദവ്യത്യാസങ്ങൾ ഈ പ്രദേശത്തെ ആളുകൾക്ക് പരിചിതമാണ്.
തങ്ങളുടെ കുടുംബം ഗുരുതരമായ അപകടത്തിലാണെന്ന് ഹദാദ് പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കി. സൈനികനായ ഇവരുടെ മകൻ ഇറ്റാമർ വാരാന്ത്യ അവധിക്ക് നാട്ടിലുണ്ടായിരുന്നു. വെടിയൊച്ചയുടെ ശബ്ദം അടുത്തുവന്നപ്പോൾ, തങ്ങളുടെ വാതിലിനുപുറത്ത് യുദ്ധം നടക്കുന്നുണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ഇറ്റാമർ, തന്റെ റൈഫിളും കൈയിലേന്തി ഒരു മടിയുംകൂടാതെ ഭീകരരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി; മകന്റെ ഓട്ടം കണ്ട അമ്മ ഹദാദും അവനെ പിന്തുടർന്നു.
“എന്റെ മകൻ പോയ ദിശയിലേക്ക് തീവ്രവാദികളുടെ ഒരു നിര, റൈഫിളുകളുമായി നടന്നടുക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. ഒരു മതിലിനു പിന്നിൽ ഞാൻ ഒളിച്ചു. നിമിഷങ്ങൾക്കകം വെടിയൊച്ച കേട്ടു. ഇറ്റാമർ അതിന്റെ നടുവിലാണെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. അവൻ പുറത്തുവരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച് ഞാൻ കാത്തിരുന്നു. പക്ഷേ, അവൻ വന്നില്ല. അതിനാൽ ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി.”
ചുറ്റും വെടിയൊച്ച മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന സമയത്ത് ഇടവഴികളിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോൾ ഹദാദ് ആക്രമണത്തിന്റെ ഭീകരത മനസ്സിലാക്കി. “ആളുകൾ ജനാലകളിൽനിന്ന് സഹായത്തിനായി നിലവിളിച്ചു. എന്നാൽ, രക്ഷിക്കാൻ ആംബുലൻസുകളൊന്നും വന്നില്ല. അവരെ രക്ഷിക്കാൻ ആരുമില്ല” – അവൾ പറയുന്നു.
അപ്പോൾ അവൾ ഇറ്റാമറിനെ കണ്ടു. അവന് ഒന്നിലധികം തവണ വെടിയേറ്റിരുന്നു – വയറ്റിൽ, കാലിൽ, തുടയിൽ – അവന്റെ രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കൾ അവന്റെ അരികിൽ നിലത്ത് മരിച്ചുകിടന്നത് ആ അമ്മ കണ്ടു.
അവൻ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു: “അമ്മേ, നിങ്ങൾ ഇവിടെ എന്താണ് ചെയ്യുന്നത്?”
ഞാൻ അവനോടു പറഞ്ഞു: “നിനക്ക് വേദനയുണ്ട്. ഞാൻ നിങ്ങളെ ആശുപത്രിയിലേക്കു കൊണ്ടുപോകാൻ പോകുന്നു.”
ചുറ്റും വെടിയൊച്ചകൾ മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കെ ഹദാദ് വീട്ടിലേക്ക് കുതിച്ചു. കാറിൽ കയറി നേരെ മകന്റെ അടുത്തേക്കു തിരിച്ചു. “ഞാൻ ഇറ്റാമറിനെ കാറിൽ കയറ്റി. മണിക്കൂറിൽ 120 കിലോമീറ്റർ വേഗതയിൽ, നഗരത്തിലേക്കുള്ള പ്രവേശനകവാടത്തിലുള്ള മാഗൻ ഡേവിഡ് അഡോം സ്റ്റേഷനിലേക്ക് (ഇസ്രായേലിന്റെ ദേശീയ അടിയന്തര മെഡിക്കൽ സേവനം) വണ്ടി ഓടിച്ചു. സാവധാനത്തിൽ വണ്ടി ഓടിച്ചാൽ തീവ്രവാദികൾ വെടിവയ്‌ക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.”
ഇറ്റാമറിനെ ആശുപത്രിയിലാക്കിയശേഷം ആ അമ്മ ഒരു തീരുമാനമെടുത്തു. “ഞാൻ മകനോടു പറഞ്ഞു: ‘അമ്മ നിന്റെകൂടെ വരുന്നില്ല. നീ ആംബുലൻസിൽ പോകൂ. ഞാൻ പിന്നീട് എത്തിക്കോളാം. എനിക്ക് തിരിച്ചുപോയി മറ്റുള്ളവരെ രക്ഷിക്കണം.”
ഹദാദ് പോരാട്ടം നടന്ന സ്ഥലത്തേക്കു മടങ്ങുകയും 13 പേരെ രക്ഷിക്കാൻ മൂന്നു തവണയായി പോയിവരികയും ചെയ്തു. “ആളുകൾ എന്നെ തടയാൻ ശ്രമിച്ചു. ഇത് വളരെ അപകടകരമാണെന്ന് അവർ എന്നോടു പറഞ്ഞു. പക്ഷേ, ഞാൻ ഇറ്റാമറിന്റെ റൈഫിൾ എടുത്തു. ഇത് ഞാൻ ചെയ്യേണ്ട കാര്യമാണെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. എനിക്ക് അഭിനയിക്കുകയല്ലാതെ മറ്റു മാർഗമില്ലായിരുന്നു” – അവർ കൂട്ടിച്ചേർത്തു.
പൊലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ, യമാം സ്പെഷ്യൽ ഓപ്പറേഷൻ യൂണിറ്റിലെ സേന, സായുധരായ സിവിലിയന്മാർ, ഡ്യൂട്ടിക്കു പുറത്തുള്ള സൈനികർ എന്നിവർ ഉൾപ്പെട്ട മണിക്കൂറുകൾ നീണ്ട പോരാട്ടത്തിനൊടുവിൽ ഇസ്രായേലിസേന നഗരത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം തിരിച്ചുപിടിച്ചു. പരിക്കേറ്റവരെ പുറത്തെടുക്കാൻ ഹെലികോപ്റ്റർ എത്തി. അപ്പോൾമാത്രമാണ് ഹദാദിന് ‘ഒരു രക്ഷക’ എന്ന തന്റെ റോളിൽനിന്നു മാറി ആശുപത്രിയിലെത്തി മകനെ ശുശ്രൂഷിക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്. ഇറ്റാമർ രക്ഷപെട്ടു. പക്ഷേ, അവനേറ്റ പരിക്കുകളിൽനിന്നും മാനസികാഘാതത്തിൽനിന്നും തിരിച്ചുവരാൻ ഇനിയും സമയമെടുക്കും.
“പുനരധിവാസത്തിന്റെ പകുതി ശാരീരികവും പകുതി മാനസികവുമാണ്” – ഇറ്റാമർ ഹദാദ് ഫോക്സ് ന്യൂസ് ഡിജിറ്റലിനോടു പറഞ്ഞു. അന്നത്തെ ആഘാതകരമായ സംഭവങ്ങൾ, യുദ്ധത്തിൽ തനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ട സുഹൃത്തുക്കൾ, തന്റെ സൈനികയൂണിറ്റിൽ നിന്നു നഷ്ടപ്പെട്ടവർ എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ഞാൻ ബോധവാനും ദുഃഖിതനുമാണ്. വേദനകൾക്കിടയിലും തന്റെ യൂണിറ്റിലേക്കു മടങ്ങാനും നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മൾട്ടി-ഫ്രണ്ട് യുദ്ധത്തിൽ പോരാട്ടം തുടരാനും ഇറ്റാമർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഒക്ടോബർ ഏഴിനുണ്ടായ ആക്രമണത്തിൽ ഒഫാകിമിലെ 50,000 നിവാസികളിൽ 47 പേർ കൊല്ലപ്പെട്ടു. ഹദാദ് താമസിക്കുന്ന തെരുവ് പിന്നീട് ‘ഡെത്ത് സ്ട്രീറ്റ്’ അഥവാ ‘മരണത്തിന്റെ തെരുവ്’ എന്നറിയപ്പെട്ടു.
ആക്രമണത്തിന് ഒരു വർഷത്തിനുശേഷം, ഒഫാകിം പുനർനിർമ്മിക്കപ്പെടുകയാണ്. ഒരുകാലത്ത് ഭീതിയുടെ പ്രതീകമായിരുന്ന ഡെത്ത് സ്ട്രീറ്റ് ഇന്ന് നവീകരിച്ചു. കഴിഞ്ഞ വർഷം തങ്ങളിൽനിന്ന് പിരിഞ്ഞുപോയവർക്കായി നഗരത്തിൽ ഒരു സ്മാരകം നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടു. ചുവർചിത്രങ്ങൾ വരച്ചും ഒലിവ് മരങ്ങൾ നട്ടും അവർ ‘ഡെത്ത് സ്ട്രീറ്റിനെ’ ജീവന്റെ അടയാളമാക്കി മാറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.
