ലോസ് ആഞ്ചലസിലെ വിനാശകരമായ തീപിടിത്തം ഒരു ആഗോളപ്രതിസന്ധിക്ക് വഴിതെളിക്കുകയാണ്. ജലത്തിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിനായുള്ള പോരാട്ടത്തിനുള്ള ഒരു വലിയ പ്രതിസന്ധിയിലേക്കാണ് ഇത് വിരൽചൂണ്ടുന്നത്. നിലവിൽ നഗരത്തിലെ ഏറ്റവും സമ്പന്നരായ നിവാസികൾ അവരുടെ സ്വത്തുക്കൾ സംരക്ഷിക്കാൻ സ്വകാര്യ അഗ്നിശമന സേനാംഗങ്ങളെ നിയമിക്കുമ്പോൾ ഉള്ളവനും ഇല്ലാത്തവനും തമ്മിലുള്ള തീവ്രമായ വ്യത്യാസം, ആരുടെ ഉടമസ്ഥതയിലാണ് ജലം, ആരാണ് അത് നിയന്ത്രിക്കേണ്ടത് എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നു.
‘മാഡ് മാക്സ്: ഫ്യൂറി റോഡ്’ എന്ന സിനിമയിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ഡിസ്റ്റോപ്പിയൻ ഭാവിയെ ഈ രംഗം അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നു. അവിടെ സ്വേച്ഛാധിപതിയായ ഭരണാധികാരി ഇമ്മോർട്ടൻ ജോ ജലവിതരണം നിയന്ത്രിക്കുകയും അത് തന്റെ പ്രജകൾക്ക് അനുയോജ്യമെന്ന് തോന്നുന്നതുപോലെ നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ അദ്ദേഹം തന്നെയാണ് ജലത്തിന്റെ ദൗർലഭ്യം ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തത് എന്നാണ് ശ്രദ്ധേയം. ലോസ് ഏഞ്ചൽസിൽ, സ്വകാര്യ അഗ്നിശമന സേനാംഗങ്ങൾക്ക് പൊതുജനങ്ങൾക്ക് ലഭ്യമല്ലാത്ത ജലസ്രോതസ്സുകൾ ആക്സസ് ചെയ്യാൻ കഴിയും. ഇത് ഈ വിലയേറിയ വിഭവത്തിന് പണം നൽകാൻ കഴിയുന്നവരും കഴിയാത്തവരും തമ്മിലുള്ള വർധിച്ചുവരുന്ന വിഭജനം എടുത്തുകാണിക്കുന്നു.
ജലത്തിന്റെമേലുള്ള നിയന്ത്രണത്തിനായുള്ള പോരാട്ടം പുതിയതല്ല. എന്നാൽ കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനം വരൾച്ചയും തീവ്രമായ കാലാവസ്ഥാ ദുരന്തങ്ങളും വർധിപ്പിക്കുന്നതിനാൽ അത് കൂടുതൽ അടിയന്തിരമായി മാറുകയാണ്. മിഷിഗനിലെ ഫ്ലിന്റിൽ, ഡെട്രോയിറ്റ് സംവിധാനത്തിൽ നിന്ന് മലിനമായ ഫ്ലിന്റ് നദിയിലേക്ക് ജലവിതരണം മാറ്റാനുള്ള നഗരത്തിന്റെ തീരുമാനം കുറഞ്ഞ വരുമാനക്കാരും ആഫ്രിക്കൻ അമേരിക്കക്കാരുമായ നഗരവാസികൾക്ക് വലിയ തോതിൽ വിനാശകരമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി.
ലോസ് ആഞ്ചലസിൽ അഗ്നിശമന വകുപ്പിന്റെ ബജറ്റ് 17 മില്യൺ ഡോളർ വെട്ടിക്കുറച്ചു. വലിയ തോതിലുള്ള അത്യാഹിതങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കാനുള്ള അതിന്റെ ശേഷിയെ ഗുരുതരമായി പരിമിതപ്പെടുത്തിഎന്നുവേണം മനസ്സിലാക്കാൻ. അതേസമയം, സ്വകാര്യ അഗ്നിശമന സേനാംഗങ്ങൾക്ക് അവരുടെ സേവനങ്ങൾക്കായി ഒരു ദിവസം $10,000 വരെ ഈടാക്കാൻ കഴിയും. ഇത് ജലത്തിന്റെയും മറ്റ് അവശ്യ വിഭവങ്ങളുടെയും ലഭ്യതയിൽ വർധിച്ചുവരുന്ന അസമത്വം ഉയർത്തിക്കാട്ടുന്നു.
ജലത്തിന്റെ ആവശ്യം വർധിക്കുകയും വിതരണം കൂടുതൽ ദുർലഭമാകുകയും ചെയ്യുന്നതിനാൽ, ജലവിഭവത്തിന്മേലുള്ള നിയന്ത്രണത്തിനായുള്ള പോരാട്ടം കൂടുതൽ ശക്തമാകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ചില വിദഗ്ദ്ധർ പ്രവചിക്കുന്നത് വെള്ളം വളരെ മൂല്യവത്തായ ഒരു വിഭവമായി മാറുമെന്നും അത് താങ്ങാൻ കഴിയുന്നവർക്ക് അത് തുറന്ന കമ്പോളത്തിൽനിന്ന് വാങ്ങാൻ സാധിക്കുമെന്നുമാണ്. മറ്റുചിലർ വാദിക്കുന്നത് ജലം ഒരു മനുഷ്യാവകാശമാണെന്നും അത് ഒരു പൊതുമുതലായി കണക്കാക്കണമെന്നും വരുമാനമോ, സാമൂഹികനിലയോ പരിഗണിക്കാതെ എല്ലാവർക്കും ലഭ്യമാക്കണമെന്നുമാണ്.
കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനം ലോകത്തെ പിടിമുറുക്കുമ്പോൾ ജലത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥാവകാശം ആർക്കാണ്, ആരാണ് അത് നിയന്ത്രിക്കുക എന്ന ചോദ്യം കൂടുതൽ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു. വില താങ്ങാൻ കഴിയുന്നവർക്കുമാത്രം ലഭ്യമാകുന്ന ഒരു ആഡംബരവസ്തുവായി ജലം മാറുമോ? അതോ എല്ലാവർക്കും ലഭ്യമാകുന്ന മൗലികാവകാശമായി അത് അംഗീകരിക്കപ്പെടുമോ? ഈ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം നമ്മുടെ ഗ്രഹത്തിന്റെ ഭാവിയിൽ ദൂരവ്യാപകമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുമെന്നതിൽ സംശയമില്ല.
