“എട്ട് ദിവസമായി അവൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയോ ഉറങ്ങുകയോ ചെയ്തില്ല. സ്നൈപ്പർക്ക് വെടിവെക്കാൻ കഴിയുന്നതിനാൽ അദ്ദേഹത്തിന് അഞ്ച് മിനിറ്റ് പോലും കണ്ണുകൾ അടയ്ക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല” – ഉക്രൈനിൽ റഷ്യക്ക് എതിരെ പോരാടി മരണമടഞ്ഞ സൈനികന്റെ അമ്മയുടെ വാക്കുകളാണ് ഇത്. നിറകണ്ണുകളോടെ അവർ ഇത് പറയുമ്പോൾ കൊല്ലപ്പെട്ട സഹോദരനാൽ രക്ഷിക്കപ്പെടുകയും മാരകമായി പരിക്കേൽക്കുകയും ചെയ്ത സഹോദരൻ അമ്മയുടെ സമീപത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു.
കഴിഞ്ഞ വർഷം റഷ്യ, ഉക്രെയ്ൻ ആക്രമിച്ചപ്പോൾ മാക്‌സിമും ഇവാനും പോരാടാൻ സന്നദ്ധരായി. പോരാട്ട ഭൂമിയിലേയ്ക്ക് ഉക്രൈന്റെ രക്ഷയ്ക്കായി ഇറങ്ങുമ്പോൾ മാക്സിമിന് 22 വയസ്സും ഇവാന് 18 വയസ്സും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. യുദ്ധത്തിന്റെ മേഖലയിലും ഇരുവരും ഒരുമിച്ചു തന്നെ ആയിരുന്നു. പ്രതിസന്ധികളിൽ പരസ്പരം ശക്തിപകർന്നു ആ ചെറുപ്പക്കാർ നിലകൊണ്ടു. രാജ്യസ്നേഹം അവരെ മുന്നോട്ട് നയിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ ആ നിഷ്കളങ്ക പുഞ്ചിരികൾ അധികം നീണ്ടുനിന്നില്ല.
ബഖ്‌മുട്ടിൽ ക്രൂരമായ വീടുതോറുമുള്ള പോരാട്ടത്തിലായിരുന്നു അവരുടെ അവസാന നിമിഷങ്ങൾ. “അവിടെ ഉറങ്ങുക അസാധ്യമായിരുന്നു. വൈകാതെ ഞങ്ങൾ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു,” ഇവാൻ പറയുന്നു.
ഒരു കെട്ടിടത്തിന്റെ ജനാലയില്ലാത്ത മുറിയിലാണ് സഹോദരങ്ങളുടെ യൂണിറ്റ് കുടുങ്ങിയത്. ഫയറിംഗ് പൊസിഷനുകൾ ഉണ്ടാക്കാൻ അവർക്ക് മതിലുകളിലൂടെ പഞ്ച് ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. അപ്പോഴാണ് അവർക്ക് പിൻവാങ്ങാനുള്ള ഉത്തരവ് ലഭിച്ചത്. “ഞാൻ വീണ്ടും ലോഡുചെയ്യുന്നത് ഓർക്കുന്നു; ഞാൻ ഒരു മതിലിനു പിന്നിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി, പെട്ടന്ന് ഒരു മിന്നൽ ഉണ്ടായി. ഞാൻ തളർന്നു വീണു. അപ്പോൾ മുറിവുകളിൽ നിന്ന് മുഖത്തേക്ക് ഒഴുകുന്ന രക്തത്തിന്റെ ചൂട് തനിക്ക് അപ്പോൾ അനുഭവപ്പെട്ടു. എന്നാൽ മാക്സിം ഓടിവന്ന് അവനെ രക്ഷിക്കുകയും മറയ്‌ക്കായി അവനെ ഒരു കെട്ടിടത്തിനുള്ളിലേക്ക് വലിച്ചിഴക്കുകയും ചെയ്തു. പെട്ടെന്ന് പ്രഥമ ശുശ്രൂഷ നൽകുവാൻ ആരംഭിച്ചു.” ഇവൻ വീഡിയോ പങ്കുവച്ചുകൊണ്ട് പറയുന്നു.
വ്യാപകമായി പങ്കിട്ട മറ്റൊരു വീഡിയോ ക്ലിപ്പിൽ മുഖത്ത് മുറിവുമായി നടക്കാൻ പാടുപെടുന്ന ഇവാനെ കാണാം. പക്ഷേ ഇപ്പോഴും തന്റെ ഉക്രേനിയൻ പതാക മുറുകെ പിടിക്കുന്നു: ബഖ്മുത്തിനായുള്ള പോരാട്ടത്തിലെ ധീരതയുടെയും ചെറുത്തുനിൽപ്പിന്റെയും പ്രതീകമായി.
സഹായത്തിനായി മാക്സിം അടിയന്തിരമായി റേഡിയോയിൽ വിളിച്ചു. എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിലേക്കെത്താൻ ആദ്യം ശ്രമിച്ച വൈദ്യശാസ്ത്രജ്ഞർ എല്ലാവരും അവരുടെ വാഹനത്തിൽ റഷ്യൻ ടാങ്ക് വേഗ മിസൈൽ ഇടിച്ചപ്പോൾ കൊല്ലപ്പെട്ടു. ഇവാനെ രക്ഷിക്കാൻ ഒമ്പത് മണിക്കൂർ കൂടി വേണ്ടി വന്നു. തുടർന്ന് തന്റെ സഹോദരനോടൊപ്പം സുരക്ഷിത സ്ഥാനത്തേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുന്നതിനുപകരം, അവരുടെ യൂണിറ്റിനെ നയിക്കാൻ ബഖ്മുത്തിൽ താമസിക്കാൻ അദ്ദേഹം സന്നദ്ധനായി. പിന്നീട് നടന്ന യുദ്ധത്തിൽ മാക്സിം കൊല്ലപ്പെടുകയും ആയിരുന്നു.
സഹോദര സ്നേഹത്തിന്റെ മൂർത്ത രൂപം
കഴിഞ്ഞ ഒരു വർഷമായി, മാക്‌സിമിന്റെയും ഇവാന്റെയും മാതാപിതാക്കൾ യുദ്ധഭൂമിയിൽ ആയിരുന്ന തങ്ങളുടെ മക്കൾക്കായി പ്രാർത്ഥനയിൽ ആയിരുന്നു. സാധിക്കുന്ന സമയങ്ങളിൽ ഒക്കെ മാതാപിതാക്കളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതിനായി അവർ ചെറിയ സന്ദേശങ്ങൾ അവർക്കു അയക്കുമായിരുന്നു. ഭീതിയുടെ നിമിഷങ്ങളിലും അവർ തമ്മിലുള്ള സ്നേഹവും സഹകരണവും ആയിരുന്നു ആ മാതാപിതാക്കൾക്ക് ആശ്വാസമായിരുന്നത്. എങ്കിലും അവരെ ഭയപ്പെടുത്തികൊണ്ട് മക്കളിൽ ഒരാൾ കൊല്ലപ്പെട്ടു എന്ന വാർത്ത എത്തി. അത് സഹിക്കുവാൻ കഴിയാത്തതായിരുന്നു എന്ന് അമ്മ ലില്ലിയ പറയുന്നു.
“അവൻ ഒരു നായകനാണ്, അവൻ ഒരു മാലാഖയാണ്, അവൻ സൂര്യപ്രകാശമാണ്, താൻ മരിക്കുമെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും അവൻ ഒരിക്കലും തന്റെ സഹോദരനെ ഉപേക്ഷിച്ചില്ല.” ലില്ലിയ വേദനയോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തി. ഇന്ന് ഈ മാതാപിതാക്കൾ തങ്ങളുടെ പരിക്കേറ്റ മകനെ ശുശ്രൂഷിക്കുകയാണ്. ഇവർ ആയിരക്കണക്കിന് പട്ടാളക്കാരുടെയും അവരുടെ കുടുംബങ്ങളുടെയും പ്രതിനിധികൾ ആണ്. യുദ്ധം നീളുമ്പോൾ പ്രിയപെട്ടവരുടെ വേർപാടിൽ ദുഖിക്കുവാൻ മാത്രമായി മാറുകയാണ് ഉക്രൈനിൽ പല കുടുംബങ്ങളുടെയും ജീവിതം.
