ജീവിതത്തില്‍ സഹനങ്ങളുടെ തീച്ചൂളയിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന അനേകം ആളുകളുണ്ട്. ദൈവത്തിലുള്ള ആശ്രയവും ദൈവം കൈപിടിച്ച് നടത്തും എന്ന വിശ്വാസവും കൊണ്ടു മാത്രം ഓരോ ദിനത്തെയും അതിജീവിക്കുന്നവര്‍! അത്തരത്തില്‍ സഹനങ്ങളെ ദൈവത്തിന്റെ പദ്ധതിയായി കരുതി നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തുനിര്‍ത്തുന്ന ഒരു അമ്മയുണ്ട്. നടവയല്‍ സ്വദേശിയായ ബ്രിജിത്ത. സെറിബ്രല്‍ പാള്‍സി രോഗം ബാധിച്ച 32-കാരിയായ ജോബിത മോളുടെ ഈ അമ്മയുടെ ജീവിതം ഈ വനിതാദിനത്തില്‍ വായിക്കാം.
ജീവിതത്തില്‍ സഹനങ്ങളുടെ തീച്ചൂളയിലൂടെ കടന്നു പോകുന്ന അനേകം ആളുകള്‍ ഉണ്ട്. ദൈവത്തില്‍ ഉള്ള ആശ്രയവും ദൈവം കൈപിടിച്ച് നടത്തും എന്ന വിശ്വാസവും കൊണ്ട് മാത്രം ഓരോ ദിനത്തെയും അതിജീവിക്കുന്നവര്‍! സഹനത്തിന്റെ പാനപാത്രം മട്ടുവരെ ഊറ്റിക്കുടിക്കാന്‍ ദൈവം പ്രത്യേകമായി തിരഞ്ഞെടുത്തവര്‍. അത്തരത്തില്‍ സഹനങ്ങളെ ദൈവത്തിന്റെ പദ്ധതിയായി കരുതി നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തു നിര്‍ത്തുന്ന ഒരു അമ്മയുണ്ട്. നടവയല്‍ സ്വദേശിയായ ബ്രിജിത്ത. സെറിബ്രല്‍ പാള്‍സി രോഗം ബാധിച്ച 32 കാരിയായ ജോബിത മോളുടെ ഈ അമ്മയുടെ ആഗ്രഹം തന്റെ കൈവിട്ട് ഈ മകള്‍ ഒന്നു നടക്കണം എന്ന് മാത്രമാണ്. ജീവിതത്തില്‍ ഇന്നോളം സഹനങ്ങളിലൂടെ കടന്നു വന്ന ഈ അമ്മ തന്റെ പ്രാര്‍ത്ഥയുടെയും വിശ്വാസത്തിന്റെയും അനുഭവങ്ങള്‍ പങ്കുവയ്ക്കുകയാണ്.
ദൈവം കനിഞ്ഞു നല്‍കിയ സമ്മാനം
നടവയല്‍ സ്വദേശി അമ്പലത്തറയില്‍ മാത്യു – ബ്രിജീത്ത ദമ്പതികള്‍ക്ക് രണ്ടു ആണ്‍മക്കളും ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയും ആയിരുന്നു. രണ്ടു ആണ്‍മക്കള്‍ക്ക് ശേഷമുള്ള പെണ്‍കുഞ്ഞായതുകൊണ്ടു തന്നെ മകള്‍ ജനിച്ചപ്പോള്‍ മാതാപിതാക്കള്‍ അവളെ വലിയ സന്തോഷത്തോടെയാണ് സ്വീകരിച്ചത്. എന്നാല്‍ ആ സന്തോഷങ്ങള്‍ക്കു അല്‍പ്പായുസ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. കാരണം സെറിബ്രല്‍ പാള്‍സി എന്ന രോഗാവസ്ഥയിലായിരുന്നു കുഞ്ഞു ജനിച്ചത്. ചലന വൈകല്യങ്ങളുടെ ഒരു കൂട്ടമായിട്ടാണ് ഈ രോഗത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. വിധിക്കു മുന്നില്‍ ആദ്യം ആ മാതാപിതാക്കള്‍ ഒന്ന് പകച്ചു എങ്കിലും അതും ദൈവത്തിന്റെ സമ്മാനമായി കണ്ടുകൊണ്ട് അവര്‍ ജോബിത മോളെ നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തു.
കുറവുകള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ജോബിത മോളെ ഒന്നിലും പിന്നിലാകുവാന്‍ ആ അമ്മ തയ്യാറായിരുന്നില്ല. സാധിക്കുന്ന വിദ്യാഭ്യാസം നല്‍കുവാന്‍ അമ്മ പരിശ്രമിച്ചു. വളര്‍ച്ചയുടെ വഴികളില്‍ ദൈവം എന്നും ജോബിത മോള്‍ക്കൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു. കൈകള്‍ക്ക് അല്‍പ്പം ചലന ശേഷി കുറവായിരുന്നു എങ്കിലും കാലുകള്‍ അതിവേഗത്തില്‍ ചലിപ്പിക്കുവാനുള്ള കഴിവ് നല്‍കി ദൈവം ആ കുഞ്ഞിനെ അനുഗ്രഹിച്ചു. ദൈവത്തിന്റെ ആ കരുതല്‍ കൊണ്ട് കാലുകള്‍ കൊണ്ട് ഉത്തരം എഴുതുവാനും മൊബൈല്‍ ഉപയോഗിക്കുവാനും ചിത്രങ്ങള്‍ക്ക് നിറം നല്‍കുവാനും എല്ലാം ജോബിതമോള്‍ക്കു കാലുകള്‍ കൈകളായി മാറി. തന്നെയുമല്ല ജപമാല പ്രാര്‍ത്ഥന ചൊല്ലുമ്പോള്‍ കാലുകള്‍ കൊണ്ട് കൊന്തമണികള്‍ കൃത്യമായി ഉരുട്ടുകയും ചെയ്യും.
ദൈവത്തിന്റെ കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണിയായ ജോബിത മോള്‍
വൈകല്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ദൈവം കഴിവുകള്‍ കനിഞ്ഞു നല്‍കിയിട്ടുണ്ട് ജോബിതമോള്‍ക്ക്. ഒരു വേദന വരികയാണെങ്കില്‍ ജോബിത മോളോട് പറയുകയാണെങ്കില്‍ കൃത്യം വേദനയുള്ള ഭാഗം അവള്‍ തിരുമ്മുകയും കൂടെ ചില നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും തരും. അവള്‍ പറയുന്നതുപോലെ കൃത്യമായി ചെയ്താല്‍ ആ വേദന പിറ്റേദിവസം തന്നെ മാറിയിരിക്കും. ജോബിത മോള്‍ക്ക് കൈകള്‍ കൊണ്ട് കൂടുതല്‍ ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ സാധിക്കില്ല. നേരില്‍ കാണുമ്പോള്‍ സംസാരിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ ആളുകളോട് ഫോണിലൂടെ സംസാരിക്കാനാണ് അവള്‍ക്ക് ഇഷ്ട്ടം. കൂടാതെ അനേകം നല്ല ആശയങ്ങള്‍ ഉള്ളില്‍ ഉണ്ട്. നല്ല നല്ല സന്ദേശങ്ങള്‍ മെസേജുകളായി അയക്കുവാനും ജോബിതമോള്‍ക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമാണ്. ഇത്തരം ആശയങ്ങളും സന്ദേശങ്ങളും പരിചയക്കാരില്‍ വളരെ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുമുണ്ട്.
‘ജോബിതമോള്‍ എപ്പോഴും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്ന ഒരു കാര്യം ഇപ്രകാരമാണ്: ‘മമ്മി മരിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് എന്റെ ഈശോയെ, എന്നെ വിളിക്കണം’. കാരണം, മമ്മി പോയി കഴിഞ്ഞാല്‍ എന്നെ പിന്നെ ആരാണ് നോക്കുക. ‘ദൈവം എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ കണ്ടിട്ടുണ്ട് മോളെ… മോള്‍ ഒന്നുകൊണ്ടും പേടിക്കേണ്ട.’ എന്നാണ് ഞാന്‍ അതിന് മറുപടിയായി പറയാറുള്ളത്.’ അമ്മ ബ്രിജിത്ത പറയുന്നു.
ഏഴാം വയസില്‍ നടന്ന അത്ഭുതം
ജോബിത മോളെ ഈശോ സുഖപ്പെടുത്തും എന്ന് തന്നെയായിരുന്നു മറ്റാരെയും പോലെ ഈ അമ്മയുടെയും പ്രതീക്ഷ. അതുകൊണ്ടു തന്നെ മോളെയും കൂട്ടി ആ അമ്മ എവിടെ പ്രാര്‍ത്ഥനയുണ്ടോ അവിടെയൊക്കെ പോകുമായിരുന്നു. ഈശോ സുഖപ്പെടുത്തും എന്ന് തന്നെ ആ അമ്മ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചു. ചെറുതും വലുതുമായ ഒട്ടനവധി അദ്ഭുതങ്ങളും അടയാളങ്ങളും നല്‍കി ദൈവം ആ അമ്മയുടെ കൂടെ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു. അത്തരമൊരു സംഭവം ബ്രിജിത്താമ്മ പറയുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്: ‘ഒരു ദിവസം ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനാ സെന്ററില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ഒരു ബ്രദര്‍ ബ്രിജിത്ത അമ്മയോട് പറഞ്ഞു. ‘ഒരു 40 ദിവസത്തിനുള്ളില്‍ ഒരത്ഭുതം സംഭവിക്കും. പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് ഒരുങ്ങിക്കോളൂ.’ 40 ദിവസവും ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. വീട്ടില്‍ രണ്ടു സിസ്റ്റര്‍മാര്‍ ഉണ്ട്. ഒരാള്‍ തൂങ്കുഴി പിതാവ് സ്ഥാപിച്ച ക്രിസ്തുദാസി സന്യാസിനീ സമൂഹത്തിലെ അംഗങ്ങളാണ്. നാല്പതാമത്തെ ദിവസം മോളെ കാണുവാന്‍ യാദൃശ്ചികമായി തൂങ്കുഴി പിതാവ് വീട്ടില്‍ വന്നു. പിതാവ് വന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ എന്റെ അടുത്തുനിന്നും ഇറങ്ങി മുട്ടുമേല്‍ നീന്തി പിതാവിന്റെ അരികിലെത്തി. പിതാവ് എടുത്ത് ജോബിത മോളെ മടിയില്‍ വച്ചു. തിരിച്ച് എന്റെ അടുത്തുവന്ന അവള്‍ എന്റെ നൈറ്റിയില്‍ പിടിച്ച് എഴുന്നേറ്റു നിന്നു. അതായിരുന്നു നാല്പതാമത്തെ ദിവസം ദൈവം നല്‍കിയ അത്ഭുതം. പ്രാര്‍ത്ഥനയിലൂടെ ലഭിച്ച ആദ്യത്തെ അത്ഭുതം ആയിരുന്നു അത്. പിന്നെ കമ്പിയില്‍ ഒക്കെ പതുക്കെ പതുക്കെ പിടിച്ചുനില്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അങ്ങനെ പിടിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ മുറുക്കി പിടിക്കും. അത്രയേ ഉള്ളൂ. ഈ അത്ഭുതം നടക്കുമ്പോള്‍ ജോബിത മോള്‍ക്ക് ഏകദേശം ഏഴു വയസ്സുണ്ടായിരുന്നു.
ആദ്യകുര്‍ബാന സ്വീകരിക്കാന്‍ കൊതിയോടെ കാത്തിരുന്ന പെണ്‍കുട്ടി
ആദ്യകുര്‍ബാന കൈക്കൊള്ളാന്‍ വലിയ ആഗ്രഹമായിരുന്നു ജോബിത മോള്‍ക്ക്. പത്ത് വയസ്സ് ആകുന്നതിനുമുമ്പ് തന്നെ കുര്‍ബാന കൈക്കൊള്ളാവാനുള്ള വലിയ ആഗ്രഹം അവള്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. അപ്പോള്‍ ഒക്കെ മോളെ എല്ലാ ദിവസവും ഈശോയോട് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചോളൂ’ എന്ന് ഈ അമ്മ തന്റെ മകള്‍ക്കു പറഞ്ഞു കൊടുക്കുമായിരുന്നു. അടുക്കളയില്‍ പണിയെടുക്കുന്നതോടൊപ്പം അമ്മ ജോബിത മോള്‍ക്ക് പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ പറഞ്ഞു കൊടുക്കും. ഒന്നു രണ്ടു പ്രാവശ്യം പറഞ്ഞുകൊടുത്താല്‍ അവള്‍ വേഗം തന്നെ അത് പഠിച്ചിരുന്നു. ഒരു ദിവസം ബ്രിജീത്ത കാപ്പികുരു പറിച്ചിട്ട് വരുമ്പോള്‍ നിലത്തു മുട്ടുകുത്തി കൈകള്‍ രണ്ടും വിരിച്ചുപിടിച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത് കണ്ടു. ‘മോള്‍ എന്താ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത്’ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ‘ഈശോയെ ഉള്‍ക്കൊള്ളാനുള്ള ഭാഗ്യം തരണമേ’ എന്നാണ് എന്നായിരുന്നു അവളുടെ ഉത്തരം. ഈശോയെ സ്വീകരിക്കാന്‍ മോള്‍ക്ക് വലിയ ആഗ്രഹമാണെന്ന് ബ്രിജിത്ത മനസിലാക്കി. അവളുടെ ആ ദിവസങ്ങളിലെ വലിയ ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനാ വിഷയമായിരുന്നു ‘ഈശോയെ സ്വീകരിക്കാന്‍ സാധിക്കണമേ’ എന്നത്. അങ്ങനെ പതിനൊന്നാമത്തെ വയസ്സില്‍ ജോബിത മോള്‍ ആദ്യകുര്‍ബാന സ്വീകരിച്ചു. ആ സമയത്തൊക്കെ ജോബിത മോള്‍ക്ക് മുട്ടുകുത്താന്‍ പറ്റുമായിരുന്നു.
ഒമ്പതുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ദിവ്യകാരുണ്യനാഥന്റെ മുമ്പില്‍ മുട്ടുകുത്തിയ ജോബിതമോള്‍
പിന്നീട് ഒമ്പത് വര്‍ഷത്തോളം ജോബിതമോള്‍ക്ക് മുട്ടുകുത്താന്‍ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല. പിന്നെ ഒരു ദിവസം ബ്രിജിത്ത അമ്മയും ജോബിത മോളും ഒരു ഏകദിന ധ്യാനത്തില്‍ പങ്കെടുത്തു. മുട്ടുമടക്കാന്‍ കഴിയാത്തതിനാല്‍ പിന്നില്‍ ഇരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച മകളെ ‘അമ്മ നിര്‍ബന്ധപൂര്‍വ്വം മുന്നില്‍ കൊണ്ടിരുത്തി. അവിടെ അച്ചന്‍ ദിവ്യകാരുണ്യം എഴുന്നള്ളിച്ച് എല്ലാവര്‍ക്കും വേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് കടന്നു വരികയായിരുന്നു. ഈ സമയം ജോബിത മോള്‍ കാലു മടക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. മൂന്ന് അച്ചന്മാര്‍ ഉണ്ട്. ദിവ്യകാരുണ്യവുമായി അച്ചന്‍ വരുമ്പോള്‍ സ്രാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ചു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണമല്ലോ. ‘ഞാന്‍ എങ്ങനെ ഇവളെ അങ്ങനെ ഇരുത്തും. എന്ത് ചെയ്യും എന്ന് വിചാരിച്ചുകൊണ്ട് മുട്ടുമടക്കി നിന്ന് ബ്രിജിത്താമ്മ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവള്‍ അങ്ങനെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ആ അമ്മമനം ഏറെ സങ്കടപ്പെട്ടു. എന്നാല്‍, ദിവ്യകാരുണ്യവുമായി വൈദികന്‍ മുന്പിലെത്തിയതും അവള്‍ പെട്ടെന്ന് മുട്ടുകുത്തി. അത് വലിയ അത്ഭുതമായിരുന്നു. കുറച്ചു നാളുകളായിട്ടു വളരെ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടു മുട്ട് കുത്തുന്നുണ്ടെങ്കിലും ജോബിതമോള്‍ക്ക് ആരുടെയെങ്കിലും സഹായം കൂടാതെ തനിയെ നില്‍ക്കുവാന്‍ കഴിയില്ലായിരുന്നു. സ്പ്രിങ് പോലെ മുന്നോട്ടു പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു അവള്‍. എന്നാല്‍, മുട്ട് കുത്തുകയില്ലെന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്ന ഒരു സമയത്ത് അവള്‍ തനിയെ ദിവ്യകാരുണ്യ നാഥന്റെ മുന്‍പില്‍ മുട്ടിന്മേല്‍ നിന്നു. വന്ന മൂന്ന് അച്ചന്‍മാരും അവളുടെ തലയില്‍ കൈവച്ചു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു പോകുന്നത് വരെയും അവള്‍ അങ്ങനെ തന്നെ നിന്നു. അത് വലിയ അത്ഭുതമായിരുന്നു.
വീട്ടില്‍ വന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ ബ്രിജിത്ത അമ്മയോട് പറഞ്ഞു: ‘മമ്മി, ഇന്ന് എനിക്ക് ഒരു അനുഭവം ഉണ്ടായി. ഞാന്‍ മുട്ടുകുത്തി നിന്നപ്പോള്‍ എന്നെ മാതാവാണ് മുറുക്കെ പിടിച്ചു നിറുത്തിയത്. മാതാവ് എന്നെ നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു നിറുത്തി. അങ്ങനെയാണ് ഞാന്‍ മുട്ടുകുത്തി നിന്നത്.’ മകള്‍ പറയുന്നത് ബ്രിജിത്തമ്മ അദ്ഭുതത്തോടെ കേട്ടു നിന്നു. കാരണം, അല്ലാതെ അവള്‍ അങ്ങനെ നില്‍ക്കുകയില്ല എന്ന് ബ്രിജിത്തമ്മക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു. എവിടെ മുട്ടുകുത്തിയാലും സ്പ്രിംഗ് പോലെ മുന്നോട്ട് പോകുമായിരുന്ന അവള്‍ ആ സമയത്ത് മാത്രം ആരോ പിടിച്ചു നിറുത്തിയതുപോലെ മുട്ടിന്മേല്‍ നിന്നു. അങ്ങനെ ഒന്‍പത് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം അവള്‍ മാതാവിന്റെ സഹായത്താല്‍ മുട്ടുകുത്തി. മോളുടെ അസുഖം പൂര്‍ണ്ണമായി മാറ്റിയില്ലെങ്കിലും ദൈവം ചെറുതും വലുതുമായ നിരവധി അദ്ഭുതങ്ങള്‍ ചെയ്തുകൊണ്ട് തങ്ങളുടെ കൂടെ തന്നെയുണ്ടെന്ന് സങ്കടങ്ങള്‍ക്കിടയിലും ബ്രിജിത്താമ്മയ്ക്ക് ഉറപ്പേകുകയായിരുന്നു ദൈവം ഈ സംഭവത്തിലൂടെ.
മാറ്റി നിര്‍ത്തിയ രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍
മകളുടെ ജീവിതത്തില്‍ വളര്‍ച്ച ഉണ്ടാകണം എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ ഈ അമ്മ മകളെ രണ്ടു വര്‍ഷം മാറ്റി നിര്‍ത്തി. രണ്ടുവര്‍ഷം മഠത്തില്‍ വയ്യാത്ത കുട്ടികളെ നോക്കുന്ന സെന്ററില്‍ ജോബിത ആക്കിയിരുന്നു. ആ മാറ്റം രണ്ടുപേരിലും വലിയ വിഷമം ഉളവാക്കി. മറ്റ് കുട്ടികളുടെ കൂടെ മാറി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ എന്തെങ്കിലും മാറ്റം ഉണ്ടായെങ്കിലോ എന്നോര്‍ത്താണ് വിഷമത്തോടെയാണെങ്കിലും ജോബിതമോളെ ആ അമ്മ അങ്ങോട്ട് അയച്ചത്. എങ്കിലും ആ അമ്മ മനസ്സില്‍ മുഴുവന്‍ ആശങ്കളായിരുന്നു. താന്‍ മനസിലാക്കുന്നത് പോലെ മറ്റാരും മകളെ മനസിലാക്കില്ലലോ എന്ന ഉറപ്പുള്ളതിനാല്‍ മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും അവര്‍ ജോബിതയെ കാണുവാന്‍ എത്തും. അവളെ ആ സെന്ററില്‍ കൊണ്ട് പോയി വിട്ടു കഴിഞ്ഞാല്‍ ഒരാഴ്ചയ്ക്കുള്ളില്‍ ബ്രിജിത്തമ്മ സ്വപ്നങ്ങള്‍ കാണും, പനിയായി കിടക്കുന്നതും അവള്‍ക്ക് സങ്കടം ആണെന്നൊക്കെ. പിറ്റേദിവസം ഓടി അവിടെ ചെല്ലും. അമ്മ വരുന്നതുകാണുമ്പോള്‍ മുട്ടിന്മേല്‍ ഇഴഞ്ഞു വലിയ കരച്ചിലോടെ അവള്‍ ഓടി വരും. അത് കാണുവാനുള്ള ശേഷി ആ അമ്മയ്ക്ക് ഇല്ലായിരുന്നു. അതിനാല്‍ അധികം വൈകാതെ മകളെ തിരിച്ചു വീട്ടിലേയ്ക്കു കൊണ്ടുവരുവാന്‍ ആ അമ്മ തീരുമാനിച്ചു.
കരുതല്‍ തീര്‍ത്ത ‘കൃപാലയ’ സ്‌പെഷ്യല്‍ സ്‌കൂള്‍
ജോബിതമോള്‍ക്ക് അവളുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഏറെ കരുത്തു പകര്‍ന്ന ഒരു ഇടമായിരുന്നു കൃപാലയ സ്‌പെഷ്യല്‍ സ്‌കൂള്‍. ആരാധനാ സന്യാസിനീ സമൂഹം നടത്തുന്ന ഈ സ്‌കൂളില്‍ ആണ് ജോബിതമോള്‍ പഠിക്കുന്നത്. സ്ഥിരമായി അവള്‍ ക്ളാസില്‍ പോകാറില്ല. വെക്കേഷന്‍ ക്ലാസിലാണ് പോകുന്നത്. മദറും പ്രിന്‍സിപ്പലും ഒക്കെ സിസ്റ്റേഴ്‌സ് തന്നെയാണ്. ജോബിതമോളെ അവര്‍ക്കൊക്കെ വലിയ കാര്യമായിരുന്നു. ഇപ്പോഴും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്ന ജോബിതമോളുടെ ശീലം അറിയാമായിരുന്നതിനാല്‍ സിസ്റ്റേഴ്‌സിനു മകളോട് പ്രാര്‍ത്ഥന സഹായം ചോദിക്കുന്ന പതിവ് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അമ്മ ഓര്‍ക്കുന്നു. മത്സരങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ മറ്റ് കുട്ടികളുമായി പോകുമ്പോള്‍ പ്രത്യേകം പ്രാര്‍ത്ഥന ചോദിക്കും. മറ്റുള്ളവരുടെ വിഷമങ്ങള്‍ ജോബിതമോള്‍ക്ക് പെട്ടെന്ന് മനസിലാക്കും. അതോടൊപ്പം മുന്‍കൂട്ടി പല കാര്യങ്ങളെയും മനസിലാക്കാനുള്ള ദൈവിക ജ്ഞാനവും ദൈവം ജോബിതമോള്‍ക്ക് നല്‍കിയിരുന്നു. അത്തരമൊരു സംഭവം ബ്രിജിത്ത അമ്മ പറയുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്: ‘ഒരു ദിവസം രണ്ടര മണിയായപ്പോള്‍ ഇടിവെട്ടി മഴപെയ്ത് സ്‌കൂളിന്റെ ജനറല്‍ പൊട്ടി. അങ്ങനെ സംഭവിക്കും എന്ന് ജോബിതമോള്‍ മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കിയിരുന്നു.’ അങ്ങനെ ചെറിയ ചെറിയ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകള്‍ ദൈവം ജോബിതമോള്‍ വഴി നല്‍കാറുമുണ്ട്.
സ്വയം മനഃപാഠം ആക്കിയ ജപമാല പ്രാര്‍ത്ഥന
ജോബിത മോള്‍ക്ക് ജപമാല ഒക്കെ കാണാപ്പാഠം ആണ്. രാത്രി വീട്ടില്‍ ചൊല്ലുന്നത് കേട്ട് അവള്‍ ജപമാല പ്രാര്‍ത്ഥന പഠിച്ചതാണ്. ലുത്തിനിയ ചൊല്ലുമ്പോള്‍ പോലും ഏതെങ്കിലും ഒരെണ്ണം തെറ്റുവന്നാല്‍ അപ്പോള്‍ ജോബിതമോള്‍ക്ക് മനസിലാകും. അത്രയ്ക്കും ശ്രദ്ധയോടെയാണ് ജോബിതമോള്‍ ഓരോ കാര്യത്തിലും പങ്കെടുക്കുന്നത്. ജോബിതമോള്‍ക്ക് രാത്രിയില്‍ ഉറക്കം കുറവാണ്. ഒപ്പം മിക്കവാറും ശരീരത്തില്‍ വേദനയുണ്ട്. എത്ര വേദനകളും വിഷമങ്ങളും വന്നാലും അവള്‍ അത് അത്ര പ്രകടിപ്പിക്കാറില്ല. കാലുകൊണ്ട് കാര്യങ്ങളോക്കെ ചെയ്യാന്‍ ജോബിതമോള്‍ തന്നെ പഠിച്ചതാണ്. വേദനകളിലും സഹനങ്ങളിലും പ്രാര്‍ത്ഥനയെ മുറുകെ പിടിച്ചാണ് ഈ മകള്‍ ജീവിക്കുന്നത് എന്ന് അമ്മ നിറകണ്ണുകളോടെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.
അമ്മയുടെ ആഗ്രഹം
‘ജോബിതമോള്‍ എന്റെ കൈവിട്ട് നടക്കണം എന്നത് എന്റെ വലിയ ആഗ്രഹമായിരുന്നു. എന്നാല്‍, പരിപൂര്‍ണ്ണമായ ഒരു സൗഖ്യം അല്ല ദൈവം അവളിലൂടെ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് എന്നത് തിരിച്ചറിയുവാന്‍ എനിക്ക് കുറെ സമയം വേണ്ടിവന്നു. പലപ്പോഴും സങ്കടവും ദേഷ്യവും എല്ലാം വന്നിട്ടുണ്ട്. എന്നാലും മാതാവിനോട് എല്ലാം പറയാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അമ്മ പതിയെ എനിക്ക് ബോധ്യപ്പെടുത്തി തന്നു. രോഗത്തിലൂടെ ദൈവത്തെ സ്‌നേഹിക്കാന്‍ എന്നെ ഇപ്പോഴും പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.’ – ഈ അമ്മ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.
പിതാവിന്റെ മരണം
പിതാവ് മാത്യു 2023 നവമ്പര്‍ 20 നാണ് മരിക്കുന്നത്. മാത്യു ഏട്ടു വര്‍ഷത്തോളമായി ഞരമ്പ് സംബന്ധമായ രോഗത്താല്‍ കിടപ്പിലായിരുന്നു. ചികിത്സകള്‍കൊണ്ടൊന്നും ഫലമില്ലാതെ അവസ്ഥയില്‍ വീട്ടില്‍ ആയിരുന്നു അവസാന കാലഘട്ടം. കിടന്ന കിടപ്പിലായിരുന്നു. എഴുന്നേല്‍പ്പിച്ച് ഇരുത്തിയാല്‍ തല കുമ്പിട്ടു പോകും. നിര്‍ത്തുകയാണെങ്കില്‍ കാലില്‍ നില്‍ക്കാനുള്ള ബലം ഇല്ല. ജോബിത മോളുടെ കാര്യങ്ങളും ശ്രദ്ധിക്കണം, പിതാവ് ആശുപത്രിയിലും ആയിരുന്ന അവസ്ഥയില്‍ ബ്രിജിത്തമ്മയ്ക്ക് തന്നെ കാര്യങ്ങള്‍ നടത്തിക്കൊണ്ടു പോകുവാന്‍ സാധിക്കാത്ത സാഹചര്യമായിരുന്നു. അങ്ങനെ മകന്‍ ജോലി ഉപേക്ഷിച്ചു പോന്നു. പപ്പയെ ശുശ്രൂഷിച്ചുകൊണ്ട് കൂടെ ആയിരുന്നു. എല്ലാത്തിലും ദൈവത്തിന് ഒരു പദ്ധതിയുണ്ടെന്ന് വിശ്വസിക്കാനാണ് ബ്രിജിത്താമ്മക്ക് ഇഷ്ട്ടം. എല്ലാം അറിയുന്ന ദൈവം കൈവിടില്ല എന്ന ഉറപ്പാണ് രോഗത്തിന്റെയും വേദനയുടെയും നടുവിലും ഈ അമ്മക്ക് ലഭിക്കുന്ന ധൈര്യം. ‘എല്ലാക്കാര്യത്തിലും ദൈവം എന്തെങ്കിലും ഒരു പദ്ധതി ഒരുക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. അത് നമുക്കറിയില്ലല്ലോ.’ – ഈ അമ്മ പറയുന്നു.
ജീവിതത്തില്‍ ചെറുപ്പം മുതല്‍ തന്നെ രോഗികളെയും പ്രായമായവരെയും ശുശ്രൂഷിക്കുവാന്‍ അവസരം ലഭിച്ചിട്ടുള്ള ആളാണ് ബ്രിജിത്താമ്മ. ഇന്നും അത് ഒട്ടും കുറയാതെ തുടരുകയാണ്. മാതാപിതാക്കളെയും ഭര്‍ത്താവിനെയും മകളെയും ശുശ്രൂഷിച്ചുകൊണ്ട് ആ ദൗത്യം ഇന്നും തുടരുന്നു. ഈ ഭൂമിയില്‍ ദൈവം ചില വ്യക്തികള്‍ക്ക് മാത്രമായി മാറ്റി വെച്ചിരിക്കുന്ന ഈ സഹനത്തിന്റെ കാസ മട്ടുവരെ കുടിച്ചു തീര്‍ക്കാന്‍ ദൈവം ബ്രിജിത്തമ്മയെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ.
സി. സൗമ്യ മുട്ടപ്പിള്ളില്‍ DSHJ
