ഇന്ത്യയിലെ മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങളും ക്രൈസ്തവ പീഡനങ്ങളും

കെസിബിസി ജാഗ്രത കമ്മീഷന്‍ നിയമിച്ച വിശകലന സമിതി തയ്യാറാക്കിയ പഠന റിപ്പോര്‍ട്ട്

ഇന്ത്യയൊട്ടാകെ ക്രൈസ്തവര്‍ക്കെതിരെ നടക്കുന്ന ആക്രമണങ്ങളെക്കുറിച്ച് പഠനങ്ങള്‍ നടത്തിവരുന്ന സംഘടനയാണ് യുണൈറ്റഡ് ക്രിസ്ത്യന്‍ ഫെഡറേഷന്‍ (UCF). വര്‍ഷം കഴിയും തോറും ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ ക്രൈസ്തവ പീഡനങ്ങളുടെ എണ്ണവും രൂക്ഷതയും വര്‍ധിച്ചുവരുന്നത് UCF റിപ്പോര്‍ട്ടുകളില്‍നിന്ന് വ്യക്തമാണ്. ഹെല്‍പ് ലൈന്‍ നമ്പര്‍ വഴിയായി വിവരം ലഭിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളാണ് മുഖ്യമായും അവര്‍ അന്വേഷണ വിധേയമാക്കുകയും രേഖപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തുവരുന്നത്.

ഏറ്റവും ഒടുവില്‍, കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം ആ സംഘടനയുടെ പഠനങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍ ലഭ്യമായ കണക്കുകള്‍ പ്രകാരം, 2023 ജനുവരി ഒന്ന് മുതല്‍ ഡിസംബര്‍ 14 വരെയുള്ള 334 ദിവസങ്ങളില്‍ 687 അക്രമസംഭവങ്ങള്‍ വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ ക്രൈസ്തവക്കെതിരെ നടന്നിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍, റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യപ്പെടാതെ പോകുന്ന സംഭവങ്ങള്‍ വളരെയേറെയായിരിക്കാമെന്നാണ് അനുമാനം. 2023 ലെ റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ മണിപ്പൂരിലെ ക്രൈസ്തവ വേട്ടയുടെ കണക്കുകള്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തപ്പെട്ടിട്ടില്ല എന്നുള്ളത് ശ്രദ്ധേയമാണ്.

യുസിഎഫിന്റെ റിപ്പോര്‍ട്ട് പ്രകാരം, 334 ദിവസങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ നടന്ന 687 അക്രമ സംഭവങ്ങളില്‍ 484 എണ്ണവും (70%) ഉത്തരപ്രദേശ് (287), ഛത്തീസ്ഘട്ട് (148), ജാര്‍ഖണ്ഡ് (49) എന്നീ മൂന്ന് സംസ്ഥാനങ്ങളിലാണ് റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. ഈ സംസ്ഥാനങ്ങളെല്ലാം മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ നടപ്പാക്കപ്പെട്ടിട്ടിട്ടുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങളാണ്. മതപരിവര്‍ത്തനം സംബന്ധിച്ച വ്യാജ ആരോപണങ്ങളെ തുടര്‍ന്നുള്ള അക്രമസംഭവങ്ങളാണ് ഇവയില്‍ ഏറെയും.

ക്രൈസ്തവര്‍ക്കെതിരെയുള്ള ആക്രമണങ്ങള്‍ക്ക് വ്യാപകമായി മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ മറയാക്കപ്പെടുന്നു എന്നുള്ളതില്‍നിന്ന്, ഈ നിയമങ്ങളുടെ പ്രത്യാഘാതങ്ങളും ഭീകരതയും നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. സുപ്രീം കോടതി മുന്‍ ജഡ്ജിയും, ത്രിപുര, ഛത്തീസ്ഘട്ട് ഹൈക്കോടതികളുടെ മുന്‍ ചീഫ് ജസ്റ്റിസുമായിരുന്ന ജസ്റ്റിസ് ദീപക് ഗുപ്തയുടെ അഭിപ്രായം ശ്രദ്ധേയമാണ്: ‘ഒരു വ്യക്തി മതം മാറുന്നുണ്ടോ എന്നത് സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാര്‍ അറിയേണ്ടതില്ല.’ വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യവും മൗലികാവകാശവും പ്രകാരം ഒരു വ്യക്തിയുടെ വിശ്വാസം, ആഹാരം, വസ്ത്രം തുടങ്ങിയ വ്യക്തിപരമായ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകള്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ചിന്തിക്കേണ്ട വിഷയങ്ങളല്ല. എന്നാല്‍, അതിന് വിരുദ്ധമായ ഒരു സാഹചര്യം ഉടലെടുക്കുന്നതും, ഒരുവന്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന മതത്തിന്റെപേരില്‍ വിവേചനവും അനീതിയും നേരിടുന്നതും പല സംസ്ഥാനങ്ങളിലും ഇന്ന് വാര്‍ത്തയല്ലാതായിരിക്കുകയാണ്.

ഏതാനും ആഴ്ചകള്‍ക്ക് മുമ്പാണ്, ധരിച്ചിരുന്ന സന്യാസ വസ്ത്രത്തെയും ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസത്തെയും പ്രതി ആസാമില്‍ വച്ച് ഒരു കത്തോലിക്ക സന്യാസിനി അവഹേളിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായത്. ബസില്‍ യാത്രചെയ്യുകയായിരുന്ന അവരെ ബസ് ഡ്രൈവറും കണ്ടക്ടറും സഹയാത്രികരും ചേര്‍ന്ന് അപമാനിക്കുകയും വിജനമായ സ്ഥലത്ത് നിര്‍ബ്ബന്ധിച്ച് ഇറക്കിവിടുകയുമുണ്ടായത് അന്താരാഷ്ട്ര മാധ്യമങ്ങള്‍ പോലും റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുകയുണ്ടായി. 2021 മാര്‍ച്ചില്‍, ദീര്‍ഘദൂര ട്രെയിന്‍ യാത്രികരായിരുന്ന കത്തോലിക്കാ സന്യാസിനിമാര്‍ ഉത്തര്‍പ്രദേശില്‍ വച്ച് ആക്രമിക്കപ്പെടുകയും ട്രെയിനില്‍നിന്ന് ബലമായി പിടിച്ചിറക്കി മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമം ചുമത്തി ജയിലിലടയ്ക്കാന്‍ ശ്രമം നടത്തുകയും ചെയ്ത സംഭവവവും വിവാദമായിരുന്നു.

പലയിടങ്ങളിലും അതിന്യൂനപക്ഷമായ ക്രൈസ്തവ വിഭാഗങ്ങള്‍ ഇത്തരത്തില്‍ ആക്രമിക്കപ്പെടുന്നത് പതിവാകുമ്പോഴും, പ്രസ്തുത സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ സര്‍ക്കാരുകള്‍ ആക്രമികള്‍ക്ക് എതിരെ നടപടി സ്വീകരിക്കാന്‍ മടിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ട് എന്നുള്ളത് ഉത്തരമില്ലാത്ത ഒരു ചോദ്യമായി തുടരുകയാണ്. ക്രൈസ്തവര്‍ക്കെതിരെ വ്യാപകമായ ദുഷ്പ്രചാരണങ്ങളും ആള്‍ക്കൂട്ട ആക്രമണങ്ങളും അതിന് ആനുപാതികമായി മതപരിവര്‍ത്തനം എന്ന വ്യാജ ആരോപണം ഉന്നയിച്ചുകൊണ്ടുള്ള കള്ളക്കേസുകളും കുത്തനെ ഉയരുമ്പോഴും മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ നടപ്പാക്കിയിരിക്കുന്ന സംസ്ഥാന ഭരണകൂടങ്ങള്‍ അപകടകരമായ നിശബ്ദതയില്‍ തുടരുകയാണ്.

മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങളുടെ ചരിത്രം

ഒരു മതത്തില്‍ നിന്നും മറ്റൊരു മതത്തിലേക്ക് പരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യുന്നത് തടയുന്നതിനോ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനോ വേണ്ടി നടപ്പില്‍വരുത്തിയിട്ടുള്ള നിയമങ്ങളെയാണ് മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. നിര്‍ബന്ധിത മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ എന്ന് പൊതുവെ അറിയപ്പെടുന്നെങ്കിലും ‘മത സ്വാതന്ത്ര്യ നിയമം (Right to freedom of religion)’ എന്നാണ് മിക്കവാറും സംസ്ഥാനങ്ങളിലും ഈ നിയമത്തിന് പേര് നല്‍കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ഇന്ത്യയ്ക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിക്കുന്നതിന് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ്, ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകാലത്ത് തന്നെ ഇവിടെയുള്ള ചില നാട്ടുരാജ്യങ്ങളില്‍ മതപരിവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നിയന്ത്രിക്കാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള നിയമങ്ങള്‍ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നു.

അത്തരം പ്രദേശങ്ങളില്‍ മിഷന്‍ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടത്താന്‍ മിഷനറിമാര്‍ക്ക് ലൈസന്‍സ് നിര്‍ബ്ബന്ധിതമാക്കിയിരുന്നു. റായ്ഗഡ് സ്റ്റേറ്റ് കണ്‍വെര്‍ഷന്‍ ആക്ട് 1936, സര്‍ഗുജ സ്റ്റേറ്റ് അപ്പോസ്റ്റസി ആക്ട് 1942, ഉദയ്പൂര്‍ സ്റ്റേറ്റ് ആന്റി കണ്‍വെര്‍ഷന്‍ ആക്ട് 1946 എന്നിവ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര ഇന്ത്യയില്‍ പ്രൈവറ്റ് ബില്ലുകള്‍ വഴി മതപരിവര്‍ത്തനത്തിന് നിരോധനവും നിയന്ത്രണവും ഏര്‍പ്പെടുത്താനുള്ള നിയമം കൊണ്ടുവരാനുള്ള നീക്കങ്ങള്‍ പലപ്പോഴായി നടന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും വിജയിച്ചിട്ടില്ല. 1960 ല്‍ പിന്നാക്ക സമുദായ മത സംരക്ഷണ ബില്‍ എന്ന പേരില്‍ ഹൈന്ദവ വിഭാഗങ്ങളില്‍ പെട്ടവര്‍ ഇന്ത്യയ്ക്ക് വെളിയില്‍നിന്നുള്ള മതങ്ങളിലേക്ക് പരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് തടയാന്‍ ലക്ഷ്യം വച്ചുള്ള ബില്‍ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായിരുന്നു. 1979 ലും അപ്രകാരമൊരു ബില്‍ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായി.

അത്തരം നീക്കങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും തുടരുന്നുണ്ട്. ബിജെപി നേതാവും അഭിഭാഷകനുമായ അശ്വിനി ഉപാധ്യായ് 2015 ല്‍ രാജ്യവ്യാപകമായ മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമം പ്രാബല്യത്തില്‍ കൊണ്ടുവരിക എന്ന ഉദ്ദേശ്യത്തോടെ സുപ്രീംകോടതിയെ സമീപിക്കുകയുണ്ടായെങ്കിലും ഹര്‍ജ്ജി കോടതി തള്ളി. വീണ്ടും ഇതേ ആവശ്യവുമായി അതേ വ്യക്തി തന്നെ 2022 ല്‍ സുപ്രീം കോടതിയെ സമീപിച്ചെങ്കിലും ഒരു ഘട്ടത്തില്‍ ഹര്‍ജ്ജിക്കാരന്‍ ഹര്‍ജ്ജി പിന്‍വലിക്കുകയാണുണ്ടായത്. ഇത്തരമൊരു കേന്ദ്ര നിയമം നിര്‍മ്മിക്കുക സാധ്യമെല്ലെന്നും, ഭരണഘടന പ്രകാരം (State List, Entry 1, Schedule7th) ആവശ്യമെങ്കില്‍ സംസ്ഥാനങ്ങള്‍ക്ക് നിയമനിര്‍മ്മാണം നടത്താമെന്നുമായിരുന്നു കേന്ദ്ര നിയമമന്ത്രാലയം സുപ്രീം കോടതിയില്‍ നിലപാട് അറിയിച്ചത്. കേന്ദ്രത്തിന് അത്തരമൊരു നിയമ നിര്‍മ്മാണത്തെക്കുറിച്ച് ചര്‍ച്ച ചെയ്യാനാവില്ലെന്ന് കേന്ദ്ര ആഭ്യന്തര മന്ത്രി അമിത്ഷായും ഈ വിഷയത്തില്‍ പ്രതികരിച്ചിരുന്നു.

മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍

നിലവില്‍ ഒഡീഷ, ഛത്തീസ്ഘട്ട്, മധ്യപ്രദേശ്, ഗുജറാത്ത്, ഹിമാചല്‍പ്രദേശ്, ജാര്‍ഖണ്ട്, ഉത്തര്‍പ്രദേശ്, ഉത്തരാഖണ്ട്, ഹരിയാന തുടങ്ങി ഒന്‍പത് സംസ്ഥാനങ്ങളിലാണ് മതപരിവര്‍ത്തന വിരുദ്ധ നിയമങ്ങള്‍ നിലവില്‍ വന്നിട്ടുള്ളത്. കര്‍ണ്ണാടകയിലെ ബിജെപി സര്‍ക്കാര്‍ മതപരിവര്‍ത്തന വിരുദ്ധ നിയമം പ്രാബല്യത്തില്‍ കൊണ്ടുവന്നിരുന്നുവെങ്കിലും കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം അധികാരത്തില്‍ വന്ന കോണ്‍ഗ്രസ്സ് സര്‍ക്കാര്‍ ഈ നിയമം റദ്ദാക്കുകയുണ്ടായി. അരുണാചല്‍പ്രദേശ്, രാജസ്ഥാന്‍, തമിഴ്‌നാട് തുടങ്ങിയ സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ ഈ നിയമം കൊണ്ടുവരാനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇതുവരെയും വിജയിച്ചിട്ടില്ല. ത്രിപുര, ആസാം പോലുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ നിയമ നിര്‍മ്മാണത്തിനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ തുടരുന്നു. സമീപഭാവിയില്‍ കൂടുതല്‍ സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ പ്രാബല്യത്തില്‍ വരുമെന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല.

മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തുന്ന വെല്ലുവിളികള്‍

ഒരു വ്യക്തി താന്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന മതം ഒരു അധികാരിക്ക് മുന്നില്‍ അവതരിപ്പിക്കുകയും ഭരണകൂടം അത് അംഗീകരിച്ചു തരാന്‍ ഒട്ടേറെ കടമ്പകള്‍ കടക്കുകയും വേണ്ടതായി വരുന്ന സാഹചര്യം വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യത്തെയും മൗലികാവകാശത്തെയും ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന ഒന്നാണ്. ആ വ്യക്തിയുടെ അപേക്ഷ പ്രകാരം കളക്ടര്‍ തീരുമാനമെടുത്താലേ പ്രസ്തുത വ്യക്തിക്ക് തന്റെ വിശ്വാസത്തില്‍ തുടരാന്‍ കഴിയൂ എന്ന് വിവിധ മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ വ്യവസ്ഥ ചെയ്യുന്നു. മതംമാറ്റത്തിന് ശേഷവും തന്റെ ആവശ്യം സ്ഥാപിച്ചുകിട്ടാന്‍ നിശ്ചിത ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ കളക്ടര്‍ക്ക് മുന്നില്‍ വ്യക്തി സത്യവാങ്മൂലം സമര്‍പ്പിക്കുന്നതോടൊപ്പം അത് പൊതുവായി പരസ്യപ്പെടുത്തുകയും വേണം.

ഭരണഘടനയുടെ ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 25-ല്‍ ഇപ്രകാരം പറയുന്നു: All persons are equally entitled to freedom of conscience and the right freely to profess, practise and propagate religion. ഇതില്‍ ഓരോ വ്യക്തിക്കും സ്വന്തം മനഃസാക്ഷിക്ക് അനുസൃതമായി മതവിശ്വാസിയായിരിക്കുന്നതിനും വിശ്വാസവും ആചാരങ്ങളും പരസ്യമായി അനുവര്‍ത്തിക്കുന്നതിനും, പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിനും, പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമാണ് ഇന്ത്യന്‍ ഭരണഘടന നല്‍കിയിട്ടുള്ളത് എന്നിരിക്കെ, നിലവിലുള്ള മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങളിലെ ചില വ്യവസ്ഥകളും, അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കലുകളും ഭരണഘടനയ്ക്ക് വിരുദ്ധമാണ് എന്ന് നിസംശയം പറയാം. മാത്രവുമല്ല, മതപരിവര്‍ത്തന വിരുദ്ധ നിയമങ്ങള്‍ പലപ്പോഴും അന്താരാഷ്ട്ര മനുഷ്യാവകാശ നിയമങ്ങളാല്‍ സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന മതസ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുള്ള അവകാശത്തെ ലംഘിക്കുന്നു എന്നതും വ്യക്തമാണ്.

ഈ നിയമങ്ങള്‍ സ്വന്തം മതം തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള ഒരു വ്യക്തിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഹനിക്കുകയും ന്യൂനപക്ഷ മതങ്ങളെ അടിച്ചമര്‍ത്താന്‍ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം. കൂടാതെ, വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യം, ആവിഷ്‌കാര സ്വാതന്ത്ര്യം, സംഘടനാ സ്വാതന്ത്ര്യം തുടങ്ങിയ മൗലിക അവകാശങ്ങളുടെ നിഷേധത്തിനും ഈ നിയമങ്ങള്‍ കാരണമാകാം.

അടുത്തകാലത്തായി വിവാഹത്തിന് മുന്നോടിയായുള്ള മതം മാറ്റത്തെയും വിവിധ മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ വഴിയായി നിരോധിച്ചിട്ടുണ്ട്. എളുപ്പത്തില്‍ വിവാഹം നടത്തുന്നതിനായി മതപരിവര്‍ത്തനം ഒരു മാര്‍ഗ്ഗമാക്കുന്നു എന്നതിനാലാണ് നിയമത്തില്‍ ഈ വ്യവസ്ഥ ഉള്‍പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് എന്ന് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, പൂര്‍ണ്ണ മനസോടെയും ആഗ്രഹത്തോടെയുമുള്ള മതപരിവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കും ഇത് തടസമായി മാറുകയും, കേസുകള്‍ക്ക് കാരണമാവുകയും ചെയ്യുന്നു.

അത്തരം സാഹചര്യങ്ങളില്‍ വിവാഹവും അസാധുവായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെടുകയും റദ്ദാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും. അവിടെയും വ്യക്തിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം നിഷേധിക്കപ്പെടുകയും ഭരണഘടന ഉറപ്പുനല്‍കുന്ന മൗലികാവകാശങ്ങള്‍ നിഷേധിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത്തരമൊരു വസ്തുതയെ ഗുജറാത്ത് ഹൈക്കോടതി ചോദ്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ പ്രകാരം ഒരു കുറ്റകൃത്യം അഥവാ ആരോപണം നിയമപരമായി ഉന്നയിക്കാന്‍ കഴിയുന്നത് ഇരയായ വ്യക്തിക്കോ അയാളുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ക്കോ അടുത്ത ബന്ധുക്കള്‍ക്കോ ആണെങ്കില്‍, സമീപകാലങ്ങളില്‍ രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യപ്പെട്ട കേസുകളില്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷത്തിനും പിന്നില്‍ പ്രാദേശിക ഹിന്ദുത്വ സംഘടനാ പ്രവര്‍ത്തകരാണ്. വ്യാജമായ ആരോപണങ്ങളാണ് കേസുകളിലേയ്ക്ക് എത്തുന്നതും, നിരപരാധികളാണ് ജയിലില്‍ അടയ്ക്കപ്പെടുന്നതും.

വളരെ വര്‍ഷങ്ങളായി മാതൃകാപരമായി നടന്നുവരുന്ന ഒട്ടേറെ സ്ഥാപനങ്ങള്‍ ആശങ്കകളുടെ നിഴലില്‍ അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ബൈബിളോ പ്രാര്‍ത്ഥന പുസ്തകങ്ങളോ എവിടെനിന്നെങ്കിലും കണ്ടെത്തുന്നത് പോലും മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമപ്രകാരം കുറ്റം ചുമത്തുന്നതിനും വൈദികരെയും സന്യസ്തരെയും അറസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നതിനും കാരണമായി മാറിയ സംഭവങ്ങള്‍ ഒട്ടേറെയുണ്ട്. അനീതി നിറഞ്ഞതും നിയമവിരുദ്ധവുമായ ഇത്തരം ഇടപെടലുകള്‍ ഭരണകൂടങ്ങള്‍ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കുകയാണ്.

നിര്‍ബന്ധിത മതപരിവര്‍ത്തനം തടയുക എന്നതാണ് ഇത്തരം നിയമങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യമായി പറയുന്നതെങ്കിലും, ന്യൂനപക്ഷങ്ങളെ വിശിഷ്യാ, ക്രിസ്ത്യന്‍ മിഷണറിമാരെയാണ് ഇത്തരം നിയമം ലക്ഷ്യമിടുന്നത് എന്നാണ് റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യപ്പെടുന്ന സംഭവങ്ങളിലൂടെ വ്യക്തമാകുന്നത്. ഒരാള്‍ ഹിന്ദു മതത്തിലേക്ക് പരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്നതിനോ നിര്‍ബ്ബന്ധിതമായി ‘ഘര്‍വാപ്പസി’ എന്ന പേരില്‍ മതപരിവര്‍ത്തനം നടത്തുന്നതിനോ ഈ നിയമങ്ങള്‍ ഒന്നും തന്നെ ബാധകമല്ല എന്നത് വിചിത്രമാണ്.

പലയിടങ്ങളിലും തലമുറകളായി ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ച പലരും ഒറ്റയ്ക്കും കൂട്ടത്തോടെയും തീവ്രഹിന്ദുത്വ സംഘടനകളുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ നിര്‍ബന്ധമായി മതപരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് ഈ നിയമങ്ങളുടെ പരിധിയില്‍ വരുന്നില്ല അഥവാ കേസുകള്‍ രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല എന്ന വാസ്തവത്തില്‍ നിന്നാണ് ഇത്തരം നിയമങ്ങള്‍ക്ക് പിന്നിലെ കുടിലതയും കപടതയും നാം തിരിച്ചറിയേണ്ടത്.

ചില മതവിഭാഗങ്ങളോട്, പ്രത്യേകിച്ച് ന്യൂനപക്ഷ മതങ്ങളോട്, വിവേചനം കാണിക്കാന്‍ മതപരിവര്‍ത്തന വിരുദ്ധ നിയമങ്ങള്‍ ഉപയോഗിക്കാം. ഒട്ടേറെ സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍, ഒരു പ്രത്യേക സമൂഹത്തിലെ പ്രബല മതത്തെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനോ ന്യൂനപക്ഷ മതങ്ങളെ അടിച്ചമര്‍ത്തുന്നതിനോ വേണ്ടി മതപരിവര്‍ത്തന വിരുദ്ധ നിയമങ്ങള്‍ ദുരുപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു. ഇത്തരം നിയമങ്ങള്‍ ഭൂരിപക്ഷ മതവിഭാഗത്തെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ പക്ഷപാതപരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുവെങ്കില്‍, അവ സാമൂഹികവും സാംസ്‌കാരികവുമായ വിഭജനത്തിന് കാരണമാകും.

രാജ്യത്തിന്റെ സാംസ്‌കാരികവും സാമൂഹികവുമായ ഐക്യം സംരക്ഷിക്കാനും മതംമാറ്റത്തിലെ ബലപ്രയോഗവും കൃത്രിമങ്ങളും തടയാനും നിയമങ്ങള്‍ ആവശ്യമാണെന്ന വാദമാണ് പലപ്പോഴും മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങളെ അനുകൂലിച്ചുകൊണ്ടു ചിലര്‍ വാദിക്കുന്നത്. എന്നിരുന്നാലും, ഈ നിയമങ്ങള്‍ പ്രായോഗിക തലത്തില്‍ ന്യൂനപക്ഷ മതങ്ങളെ അടിച്ചമര്‍ത്താനും, പൗരന്മാരുടെ മതസ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുള്ള അവകാശം പരിമിതപ്പെടുത്താനുമുള്ള ഒരു ആയുധമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു എന്നതാണ് വാസ്തവം.

മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ കോടതിയില്‍ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുമ്പോള്‍

ആദ്യ കേസ്: ഒഡീഷയിലും മധ്യപ്രദേശിലും മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ പ്രാബല്യത്തില്‍ വന്ന പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ആ നിയമങ്ങളിലെ ഭരണഘടനാ വിരുദ്ധത ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചുകൊണ്ടും നിയമത്തിന്റെ നിലനില്‍പ്പ് ചോദ്യംചെയ്തുകൊണ്ടും സുപ്രീം കോടതിയുടെ ഭരണഘടനാ ബഞ്ചിന് മുന്നില്‍ ഒരു ഹര്‍ജ്ജി (Stanislaus vs Madhya Pradesh, 1977 SCR (2) 611) സമര്‍പ്പിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായി. ഭരണഘടനയിലെ മൗലികാവകാശങ്ങളുടെ പട്ടികയില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന മതപ്രചാരണത്തിനും മത സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുമുള്ള അവകാശം ഈ നിയമങ്ങള്‍ തടയുന്നു എന്ന വസ്തുതയാണ് ഹര്‍ജിക്കാരനായ സ്റ്റനിസ്ലാവോസ് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചത്.

ഇന്ത്യന്‍ ഭരണഘടനയുടെ ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 25 ഉറപ്പുനല്‍കുന്ന മൗലികാവകാശങ്ങളില്‍ ഒന്നായ മത പ്രചരണത്തിനുള്ള (സുവിശേഷ പ്രഘോഷണം) സ്വാതന്ത്ര്യം തടയപ്പെടുന്നത് ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള ആ കേസിലെ വിധി പ്രസ്താവം വളരെ നിര്‍ണ്ണായകമാണ്. ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് എ എന്‍ റോയ് അദ്ധ്യക്ഷനായ ഭരണഘടനാ ബഞ്ച്, നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങള്‍ തടയുകയുണ്ടായില്ലെങ്കിലും മത പ്രചാരണത്തിനുള്ള അവകാശം (Right to propagate) എന്നതിലെ ‘Propagate’ എന്ന വാക്കിന് വ്യക്തത നല്‍കുകയുണ്ടായി. മതപ്രചാരണം എന്നത് മൗലികാവകാശമാണ് എന്നത് കോടതി വ്യക്തമാക്കിയതിനൊപ്പം, മതംമാറ്റുക എന്ന പ്രവൃത്തി മൗലിക അവകാശങ്ങളുടെ പരിധിയില്‍ വരികയില്ല എന്ന് കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു.

നിലവിലെ കേസുകള്‍: മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങളുടെ ഭരണഘടനാ ലംഘനങ്ങള്‍, നീതിനിഷേധം, മൗലികാവകാശ നിഷേധം തുടങ്ങിയവ ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ട് സുപ്രീം കോടതിക്കും വിവിധ ഹൈക്കോടതികള്‍ക്കും മുന്നില്‍ നിരവധി ഹര്‍ജ്ജികള്‍ പരിഗണനയിലുണ്ട്. മുംബൈ കേന്ദ്രമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന സിറ്റിസണ്‍സ് ഫോര്‍ ജസ്റ്റിസ് ആന്‍ഡ് പീസ് (CJP)എന്ന സംഘടന ഉത്തര്‍പ്രദേശിലെ മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമത്തിനെതിരെ 2020 ഡിസംബറില്‍ സുപ്രീംകോടതിയില്‍ ഹര്‍ജ്ജി സമര്‍പ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. തെളിവില്ലാത്ത ചില വാദഗതികളാണ് നിര്‍മനിര്‍മ്മാണത്തിന് പിന്നിലെന്നാണ് അവരുടെ മുഖ്യ വാദം.

ഓള്‍ ഇന്ത്യ ക്രിസ്ത്യന്‍ കൗണ്‍സില്‍, ഇന്ത്യന്‍ സോഷ്യല്‍ ആക്ഷന്‍ ഫോറം, ലീഗല്‍ റൈറ്റ്‌സ് ഒബ്സര്‍വേറ്ററി എന്നിങ്ങനെയുള്ള സംഘടനകളും കേസുകളുമായി മുന്നോട്ടുപോകുന്നുണ്ട്.

ഇത്തരത്തില്‍ കേസുകള്‍ നിലനില്‍ക്കുമ്പോഴും വിധിക്ക് കാത്തുനില്‍ക്കാതെ വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങള്‍ പുതിയ മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമങ്ങളും നിലവിലുള്ളവയുടെ പരിഷ്‌കാരങ്ങളുമായി മുന്നോട്ടുപോവുകയാണ്. കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കപ്പെടുന്ന വ്യവസ്ഥകള്‍ ന്യൂനപക്ഷ വിഭാഗങ്ങള്‍, പ്രത്യേകിച്ച് ക്രൈസ്തവര്‍ക്ക് വലിയ വെല്ലുവിളി ഉയര്‍ത്തുന്നവയാണ്.

മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമം വര്‍ഗീയവാദികളുടെ ആയുധമാകുമ്പോള്‍

ഏറ്റവും കര്‍ശനമായ വ്യവസ്ഥകളോടെ മതപരിവര്‍ത്തന നിയമങ്ങള്‍ പ്രാബല്യത്തിലുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങളാണ് ഉത്തര്‍പ്രദേശും മധ്യപ്രദേശും. ബിജെപി ഭരിക്കുന്ന മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളും ഏറെ പിന്നിലല്ല. വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ നിസ്വാര്‍ത്ഥ സേവനം ചെയ്ത് ജീവിക്കുന്ന എണ്ണമറ്റ കത്തോലിക്കാ സന്യസ്തരും വൈദികരും എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും മതപരിവര്‍ത്തനനിരോധന നിയമ പ്രകാരം അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെടുമെന്നോ, മതപരിവര്‍ത്തനം ആരോപിക്കപ്പെട്ട് ആക്രമിക്കപ്പെടുമെന്നോ ഉള്ള ഭീതിയിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്.

സര്‍ക്കാര്‍ സംവിധാനങ്ങളൊന്നും എത്തിപ്പെടാത്ത നിരവധി ആദിവാസി മേഖലകളിലും നിരാലംബരായ പാവപ്പെട്ടവര്‍ക്കിടയിലും ജീവിച്ച് അവര്‍ക്ക് വിദ്യാഭ്യാസവും, ചികില്‍സയും നല്‍കി അവരെപോലെ തന്നെ ജീവിച്ചു മരിക്കുന്ന അനേകര്‍ക്കെതിരെ ഉയരുന്ന ദുരാരോപണങ്ങള്‍ തികച്ചും വാസ്തവവിരുദ്ധവും ആസൂത്രിതമായി കെട്ടിച്ചമയ്ക്കപ്പെട്ടതുമാണ്. ഒരിക്കല്‍ കുറ്റം ചുമത്തപ്പെട്ടാല്‍, അത് ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് സ്ഥാപിക്കേണ്ട ഉത്തരവാദിത്തം കൂട്ടരോപിതന്റേത് മാത്രമാണ്. കോടതിയില്‍ നിരപരാധിത്വം തെളിയിക്കാന്‍ ആവശ്യമായ തെളിവുകള്‍ ഹാജരാക്കാനുണ്ടാവില്ല എന്നുള്ളതാണ് മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമപ്രകാരം രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യപ്പെടുന്ന കേസുകളുടെ പ്രധാന വെല്ലുവിളി.

ഇത്തരം പ്രദേശങ്ങളില്‍ ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് അപൂര്‍വ്വം ചിലരെങ്കിലും കടന്നുവന്നിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍പോലും ആരോപിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതുപോലെ നിര്‍ബന്ധിതമായോ കബളിപ്പിച്ചോ മതപരിവര്‍ത്തനം നടന്നിട്ടുണ്ടോ എന്ന് പരിശോധിക്കാവുന്നതാണ്. അത്തരം അന്വേഷണങ്ങളോ പഠനങ്ങളോ നടത്താതെ ചില സംഘടനകളുടെ ബുദ്ധികേന്ദ്രങ്ങള്‍ പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന നിര്‍ബന്ധിത മതപരിവര്‍ത്തനമെന്ന പ്രചാരണം വര്‍ഗീയയും വിഭാഗീയതയും ലക്ഷ്യമാക്കിയുള്ളതാണ് എന്നത് വ്യക്തമാണ്.

മധ്യപ്രദേശ്, ഉത്തര്‍പ്രദേശ്, ഛത്തീസ്ഘട്ട് തുടങ്ങിയ വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ ഇതിനകം ഒട്ടേറെ അക്രമസംഭവങ്ങളാണ് മതപരിവര്‍ത്തന ആരോപണങ്ങളെ തുടര്‍ന്ന് ഉണ്ടായിട്ടുള്ളത്. തീവ്ര ഹിന്ദുത്വ സംഘടനകള്‍ക്ക് സാന്നിധ്യമുള്ള പലയിടങ്ങളിലും സര്‍ക്കാര്‍ സംവിധാനങ്ങള്‍ പോലും പ്രകടമായ ക്രൈസ്തവ വിരുദ്ധതയ്ക്ക് ദുരുപയോഗിക്കപ്പെടുന്നതായി കാണുന്നു.

വ്യാജമായ കേസുകളാണ് മിഷണറിമാര്‍ക്ക് എതിരെയുള്ളത് എന്നത് അധികാരികളില്‍ പലര്‍ക്കും ബോധ്യമുണ്ടെങ്കിലും വര്‍ഗീയ തീവ്രവാദികളായ നേതാക്കന്മാരാല്‍ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിന്റെ ആരവങ്ങളെയും തീവ്രഹിന്ദുത്വ വാദികളുടെ സമ്മര്‍ദ്ദത്തെയും അതിജീവിക്കാന്‍ കഴിയാതെ വരുന്നു എന്നാണ് അടുത്തകാലത്ത് ഉണ്ടായ പല സംഭവങ്ങളും തെളിയിക്കുന്നത്. നിരപരാധികളുടെമേല്‍ മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമപ്രകാരമുള്ള ജാമ്യമില്ലാ വകുപ്പുകളിലാണ് മിക്കവാറും കേസ് രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യുന്നത്. തത്ഫലമായി ദിവസങ്ങളോളം പലര്‍ക്കും ജയിലില്‍ കഴിയേണ്ടതായി വരുന്നു.

സ്വന്തം തീരുമാനപ്രകാരവും പൂര്‍ണബോധ്യത്തോടെയും ക്രൈസ്തവവിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചവര്‍ പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുകയും അതിക്രമങ്ങള്‍ക്ക് ഇരയാവുകയും നിര്‍ബന്ധിതമായി ഹിന്ദു മതത്തിലേക്ക് പരിവര്‍ത്തനത്തിന് വിധേയരാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തിട്ടുള്ള സംഭവങ്ങള്‍ പലപ്പോഴായി വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ് . അങ്ങനെ മിഷണറിമാരെയും ക്രൈസ്തവ മതം സ്വബോധ്യത്തില്‍ സ്വീകരിച്ച വ്യക്തികളെയും ലക്ഷ്യമാക്കിയുള്ള ആസൂത്രിതമായ നീക്കമാണ് ഇപ്പോള്‍ നടന്നു വരുന്നത്.

മതസ്വാതന്ത്ര്യം അവകാശമാണ്

നിര്‍ബന്ധിത മതപരിവര്‍ത്തനത്തെ എതിര്‍ക്കുമ്പോഴും, മതസ്വാതന്ത്യം നിഷേധിക്കാന്‍ ഇവിടെ ആര്‍ക്കും അവകാശമില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. ഇന്ത്യന്‍ ഭരണഘടന ഉറപ്പുനല്‍കുന്നതും, വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഭാഗമായും, പൂര്‍ണ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ ദൈവാന്വേഷണം നടത്താനും ബോധ്യങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളാനും സ്വതന്ത്രമായ താല്‍പ്പര്യത്തോടെ ഇഷ്ടമുള്ള മതത്തില്‍ വിശ്വസിക്കാനുമുള്ള അവകാശം എല്ലാവര്‍ക്കും ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ടതാണ്. സ്വന്തം വിശ്വാസത്തെയും ബോധ്യങ്ങളെയും പ്രഘോഷിക്കാനും ഓരോരുത്തര്‍ക്കും പൂര്‍ണ സ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ടായിരിക്കണം.

വ്യാജ പ്രചരണങ്ങളും തല്‍പ്പരകക്ഷികളുടെ ആഖ്യാനങ്ങളും ഭരണകൂടങ്ങളെയും നീതിപീഠത്തെയും സ്വാധീനിക്കാനോ അത്തരക്കാര്‍ നിയമപാലകര്‍ക്കും സമൂഹത്തിനും മുകളില്‍ സമ്മര്‍ദ്ധം ചെലുത്തുന്ന ശക്തികളായിത്തീരാണോ ഒരിക്കലും പാടില്ല. ഭരണഘടന ഉറപ്പുനല്‍കുന്ന അവകാശങ്ങളുടെയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും പക്ഷത്ത് നിന്ന് വിധികള്‍ കല്‍പ്പിക്കാനും നിലപാടുകള്‍ സ്വീകരിക്കാനും നീതിപീഠങ്ങള്‍ ആര്‍ജവം പ്രകടിപ്പിക്കുകയും, വര്‍ഗീയതയ്ക്ക് വളംവെക്കുന്ന നിലപാടുകളില്‍ നിന്ന് ഭരണകൂടങ്ങള്‍ അകന്നു നില്‍ക്കുകയും ചെയ്താല്‍ മാത്രമേ, സമീപകാലങ്ങളായി വര്‍ദ്ധിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അസഹിഷ്ണുതയും മതമൗലികവാദവും ഒരു പരിധിവരെയെങ്കിലും നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുകയുള്ളു.

കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ വിശ്വാസ പ്രചരണ നിലപാടുകള്‍

ഏതെങ്കിലും വിധത്തിലുള്ള സമ്മര്‍ദ്ദങ്ങള്‍ ചെലുത്തിയോ പ്രലോഭിപ്പിച്ചോ മതംമാറ്റുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെയല്ല കത്തോലിക്കാ മിഷണറിമാര്‍ ഇന്ന് മിഷന്‍ പ്രദേശങ്ങളില്‍ സേവനനിരതരാകുന്നത്. തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലൂടെയും പ്രവര്‍ത്തനമാതൃകകളിലൂടെയും ക്രൈസ്തവ ദര്‍ശനങ്ങള്‍ പ്രഘോഷിക്കുകയും ക്രിസ്തുവിനെ പകര്‍ന്ന് നല്‍കുകയും സ്‌നേഹാധിഷ്ഠിതമായി സേവനനിരതരാകുകയും ചെയ്യുന്നവരാണ് കത്തോലിക്കാ മിഷണറിമാര്‍.

രക്തസാക്ഷിത്വം വഹിച്ച മിഷണറിയായ സി. റാണി മരിയ, വി. മദര്‍ തെരേസ പോലെയുള്ള അനേകായിരം മിഷണറിമാരുടെ പ്രവര്‍ത്തന മാതൃകകള്‍ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. ഈ ജീവിത മാതൃകകള്‍ നിരീക്ഷിച്ചും, ക്രിസ്തു ദര്‍ശനങ്ങളില്‍ ആകൃഷ്ടരായും ആരെങ്കിലും ക്രിസ്ത്യാനി ആകുവാന്‍ തീരുമാനിച്ചാല്‍പോലും, സമയമെടുത്തുള്ള നിരീക്ഷണങ്ങള്‍ക്കും പഠനങ്ങള്‍ക്കുംശേഷം മാത്രമാണ് ഒരാളെ കത്തോലിക്കാസഭയിലേക്ക് സ്വീകരിക്കുന്നത്. എന്നിട്ടും മതപരിവര്‍ത്തന നിരോധന നിയമപ്രകാരം വ്യാജ കേസുകളില്‍ അകപ്പെടുന്ന കത്തോലിക്കാ മിഷണറിമാരും വിശ്വാസികളും ഈയടുത്ത നാളുകളില്‍ കൂടുതലായി നിയമ നടപടികള്‍ക്ക് ഇരയാക്കപ്പെടുന്നു എന്നത് ദൗര്‍ഭാഗ്യകരമാണ്.